8 ستاره‌ لیگ ‌برتر انگیس که هرگز «بازیکن ماه» نشدند

ایران اکونومیست - به گزارش ایران اکونومیست؛ صرفنظر از رقابت فشرده، تعدد مدعیان قهرمانی و ماهیت فیزیکی بازی‌ها، لیگ برتر فوتبال انگلیس از یک حیث دیگر هم با دیگر لیگ‌‌های مطرح فوتبال اروپا فرق دارد که آن معرفی برترین بازیکن ماه است، عنوانی که از اعتبار قابل توجهی برخوردار است.
این جایزه برای تجلیل از بازیکنانی ارائه می‌شود که در تمام سه یا چهار هفته‌ای که تیمشان در طول یک ماه لیگ برتر بازی دارد، عملکردشان را در سطح بالایی حفظ می‌کنند و معمولاً‌ هم نصیب ستاره‌های فوتبال جزیره شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در تاریخ این لیگ اما ستاره‌های بزرگ و پرآوازه‌ای هم بو‌ده‌اند که با همه افتخاراتشان نتوانسته‌اند این عنوان را کسب کنند و شاید باور اینکه آنها نتوانسته اند چنین عنوانی را کسب کنند سخت باشد.
سایت ورزشی «بلیچر ریپورت» آمریکا در تازه ترین گزارش خود به معرفی 8 ستاره‌ تاریخ لیگ برتر انگلیس که موفق به کسب عنوان بازیکن ماه این لیگ نشده‌اند پرداخته‌ است که در ادامه با آنها آشنا می‌شویم.

1- داوید دخه‌آ
سنگربان اسپانیایی تیم فوتبال منچستریونایتد، سه بار متوالی به عنوان بهترین بازیکن فصل این باشگاه معرفی شده که به نوبه خود یک رکورد است. قهرمانی در لیگ برتر، جام حذفی، جام اتحادیه، جام خیریه و لیگ اروپا، افتخارات دخه‌آ از زمانی بوده که وارد لیگ برتر شده اما او هرگز در طول یک ماه از فصل به عنوان بهترین بازیکن شناخته نشده است.
دخه‌آ سال 2011 به شیاطین سرخ ملحق شد و تاکنون 300 بازی برای این تیم انجام داده است. البته او در پست خودش بهترین بوده و 5 بار از 6 باری که امکانش را داشته، جایزه بهترین واکنش فصل را برده است.
اوج هنر او در لیگ برتر هم ماه دسامبر سال 2017 بود که تنها در یک بازی مقابل آرسنال 14 بار دروازه تیمش را نجات داد و رکوردی که پیش از این ثبت شده بود را تکرار کرد. این هم اما برای تبدیل شدن او به برترین بازیکن ماه لیگ برتر کافی نبود.

2- پاتریک ویه‌را
هافبک اسطوره‌ای فوتبال فرانسه و باشگاه آرسنال هرگز جایزه بازیکن ماه لیگ برتر را نبرده و این در حالی است که او در فصل 2001- 2000 عنوان بهترین بازیکن لیگ برتر را از آن خودش کرد. ویه‌را سال 2002 کاپیتان آرسنال شد و 2 سال بعد با این تیم که حتی یک شکست هم نداشت، قهرمان لیگ برتر شد. او در آخرین هفته آن فصل گل برتری توپچی‌ها را به لسترسیتی زد.
در فصل بعد که آخرین فصل حضور ویه‌را در آرسنال بود و با قهرمانی این تیم در جام حذفی خاتمه یافت، این اسطوره فرانسوی در پیروزی 5 بر 4 تیمش مقابل تاتنهام در شهرآورد لندن و در شکست آرسنال در خانه لیورپول در پایان همان ماه گلزنی کرد اما در آن ماه هم به عنوان بهترین بازیکن انتخاب نشد.

3- وینسنت کمپانی
یکی دیگر از کسانی که در فصل قهرمانی تیمشان در لیگ برتر به عنوان بهترین بازیکن فصل انتخاب شدند وینسنت کمپانی بود اما مدافع میانی بلژیکی منچسترسیتی نه در آن فصل (12-2011) که با هدایت روبرتو مانچینی فاتح لیگ برتر جزیره شد و نه در هیچ یک از دیگر فصول حضورش در این رقابت‌ها، عنوان برترین بازیکن ماه را از آن خود نکرد.
کمپانی در آن فصل 31 بازی در لیگ برتر انجام داد و سه گل هم زد که حیاتی‌ترین گل او تنها گل دربی منچستر در ماه آوریل بود تا تیم آبی‌پوش این شهر یک گام بلند به سوی قهرمانی تاریخی‌اش بردارد. از آن فصل به بعد بود که کمپانی درگیر مصدومیت‌های گاه و بیگاه شد و دیگر هرگز به اوج دوران بازیگری‌اش برنگشت.

4- پیتر اشمایکل
دروازه‌بان دانمارکی و اسطوره‌ باشگاه منچستریونایتد با این تیم 5 بار قهرمان لیگ برتر انگلیس شد و یکی از مهره‌های کلیدی قهرمانی این تیم در فصل 1999-1998 بود که سه‌گانه لیگ برتر – جام حذفی – لیگ قهرمانان اروپا را برد. او همچنین در فصل 96-1995 جایزه بازیکن فصل را هم بعد از پیروزی تیمش در رقابت با نیوکاسل کوین کیگان در کورس قهرمانی لیگ برتر از آن خود کرد.
با این حال به شیوه‌ای عجیب در دوران بازیگری‌اش در استون ویلا، زمانی که بیش از همه به نظر می‌رسید لایق کسب عنوان بازیکن ماه لیگ برتر حق اوست، باز هم نتوانست این عنوان را دریافت کند به خصوص در ماه اکتبر سال 2011.
در آن ماه استون ویلا 3 بازی از 4 بازی‌اش را برد و در 2 بازی از آن بازی‌ها حتی یک گل هم دریافت نکرد. تنها بازی بدون برد استون ویلا در آن ماه باخت 3 بر 2 به اورتون بود که البته همان بازی لیاقت اشمایکل را برای کسب عنوان بازیکن ماه را بیشتر اثبات می‌کرد. او اگرچه 2 گل خورد اما به اولین دروازه‌بان تاریخ لیگ برتر تبدیل شد که گلزنی می‌کند. با این حال در آن ماه عنوان برترین بازیکن ماه به ریو فردیناند مدافع وقت تیم لیدزیونایتد رسید.

5- ریاض محرز
در فصل معجزه‌آسای قهرمانی لسترسیتی در لیگ برتر جزیره (2016- 2015) با هدایت کلودیو رانیری، شاید سهم سه بازیکن بیش از همه بود: ریاض محرز، جیمی وارد و انگولو کانته که در میان آنها محرز توانست جایزه برترین بازیکن فصل را با پشت سر گذاشتن دو هم‌تیمی‌اش از آن خود کند. با این حال هافبک الجزایری که لسترسیتی بابت خرید او تنها 400 هزار پوند هزینه کرد، نه در آن فصل و نه در فصول بعد نتوانست جایزه بهترین بازیکن ماه را از آن خود کند و این در حالی بود که او در 37 بازی‌اش در لیگ برتر در فصل قهرمانی «روباه‌ها» 17 گل زد و 11 پاس گل داد.
حتی 6 گل او در ماه دسامبر از جمله هت‌تریکش مقابل سوانسی و گل تماشایی‌اش مقابل چلسی هم برای کسب عنوان بهترین بازیکن آن ماه کافی نبود، عنوانی که به اودیون ایگالو از واتفورد رسید.

6- الکسیس سانچس
سانچس در پایان اولین فصل حضورش در تیم فوتبال آرسنال به عنوان بهترین بازیکن فصل لیگ برتر از نگاه هواداران انتخاب شد اما مسئولان کمیته فنی این رقابت‌ها در هیچ یک از ماه‌های آن فصل این بال شیلیایی را شایسته کسب عنوان بهترین بازیکن ماه ندانستند.
او حتی در ماه اکتبر سال 2015 جایزه زیباترین گل ماه لیگ برتر را به خاطر گل استثنایی‌اش در پیروزی 3 بر صفر آرسنال مقابل منچستریونایتد گرفت - دیداری که شاید در آن بهترین عملکردش را برای تیم شمال لندن انجام داد و 2 گل زد - اما آن بازی هم نتوانست باعث شود جایزه بهترین بازیکن ماه را ببرد.

7- یحیی توره
در دو قهرمانی نخست منچسترسیتی در لیگ برتر انگلیس، هافبک ساحل عاجی سابق این تیم مهره‌ای تاثیرگذار بود. او در فصول 12-2011 و 14-2013 در تیم منتخب لیگ برتر قرار گرفت اما تلاش‌هایش برای گرفتن جایزه بهترین بازیکن ماه کافی نبود، حتی در ماه می سال 2012 که در پیروزی حیاتی منچسترسیتی مقابل نیوکاسل 2 گل زد یا در فصل 14-2013 که در تمامی رقابت‌های آن 24 گل زد.
یحیی توره 5 گل از آن گل‌ها را در ماه مارس زد که شامل یک هت‌تریک مقابل فولام می‌شد. ماه‌های سپتامبر و دسامبر آن فصل هم که توره در هر کدام‌شان 4 گل زد هم می‌توانستند او را به جایزه بهترین بازیکن ماه لیگ برتر برسانند اما این جایزه در آن ماه‌ها به ترتیب به آرون رمزی و لوئیس سوارس (دوبار) تعلق گرفت.

8- دیدیه دروگبا
یکی از ستاره‌های تاریخ فوتبال باشگاهی انگلیس که باور عدم موفقیتش برای بردن جایزه بازیکن ماه این رقابت‌ها سخت است، کسی نیست جز دیدیه دروگبا مهاجم ساحل عاجی سابق چلسی که 4 بار با این تیم قهرمان لیگ برتر شد. او در 2 قهرمانی اول آبی‌های لندن در لیگ برتر با ژوزه مورینیو نقشی کلیدی داشت و حتی بعد از رفتن آقای خاص هم فصول درخشانی را با این تیم تجربه کرد.
دروگبا در فصل 07-2006 با 20 گلی که زد، در تیم منتخب فصل قرار گرفت، کفش طلای لیگ برتر را برد، جزو بازیکنان تیم منتخب سال فیفا و تیم منتخب سال یوفا بود و در جمع 4 نامزد اول کسب توپ طلای فرانس فوتبال ایستاد. او در فصل 10-2009 هم برای دومین بار برترین گلزن لیگ برتر شد و در 32 بازی 29 گل زد. با همه این افتخارات و تاثیرگذاری در تنها قهرمانی چلسی در لیگ قهرمانان اروپا در سال 2012، دروگبا تا به حال هرگز به عنوان بهترین بازیکن ماه لیگ برتر انتخاب نشده است.

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: لیگ برتر انگیس بازیکن ماه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۷۰۵۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

پرسپولیس آسیایی فقط یک بازیکن کم داشت

به گزارش ورزش سه اوستون اورونوف جد ا از هوش بالا و ضربه غافلگیرکننده‌اش در شروع بازی با نساجی که به کلی ذهن و برنامه‌های ساکت الهامی و بازیکنانش را بهم ریخت، در صحنه گل دوم سرعت، توانمندی و خونسردی خاص خود را به رخ کشید و با اینکه در زمان ارسال پاس اسدبیگی چند متری عقب‌تر از بازیکن حریف بود با سرعت بالا از او جدا شد و در نهایت گل تعیین‌کننده بازی را به ثمر رساند.

حالا که اوستون اورونوف در ترکیب پرسپولیس می‌درخشد و باعث شده این تیم در کورس قهرمانی موی دماغ استقلال باشد حتماً هواداران پرسپولیس به این نکته فکر می‌کنند که چطور و چگونه در ابتدای فصل چنین بازیکنی نصیب‌شان نشد تا در لیگ قهرمانان آسیا از موهبت برخورداری از یک خارجی تأثیرگذار بهره ببرند و در رقابت با تیم های متمولی مثل النصر و الدحیل به خارجی های گرانقیمت انها ببازند. 

پرسپولیس برای صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا نیاز داشت تا در بازی هفته ششم الدحیل را در تهران شکست دهد. در آن مسابقه پرسپولیس فوتبال فوق العاده جذاب و قابل قبولی ارائه داد اما در گلزنی و ضربه آخر کم دقت بود و بدشانسی آورد و در نهایت الدحیل با ستاره‌های خارجی مثل اولونگا تفاوت‌ها را رقم زد؛ همان طور که در بازی‌های قبلی ستاره‌هایی مثل بروزوویچ و اوتاویو برای النصر فاصله‌ها را ایجاد کرده و در نهایت پرسپولیس بدون ستاره بین‌المللی تأثیرگذار نتوانست از گروه خود صعود کند.

به فاصله دو ماه بعد از آن حذف تلخ ،باشگاه پرسپولیس با خریدهای زمستانی تیم خود را تقویت کرد و حضور اورونوف خیلی زود تأثیر خود را در این تیم گذاشت. او در همان بازی نخست مقابل ذوب آهن در فولادشهر وقتی به عنوان بازیکن جانشین به میدان رفت ثابت کرد فارغ از هیاهوی لیگ و مسائلی مثل جا افتادن در تیم و لیگ جدید، آشنا نبودن با مختصات فرهنگ فوتبال ایران و... به سرعت در این تیم تبدیل به بازیکنی اصلی و تأثیرگذار شد تا بعد از هر بار درخشش او در ترکیب پرسپولیس این سؤال به شکل پررنگ‌تری در ذهن‌مان شکل بگیرد که چطور این باشگاه با این همه هزینه یک خارجی 600-500 هزار دلاری تأثیرگذار را شش ماه قبل‌تر ندیده و انتخاب نکرده بود؟

بدون شک با اینکه درخشش اورونوف در هر بازی پرسپولیسی‌ها را به  صدرنشینی و قاپیدن جام تا لحظه آخر از دست رقیب سنتی امیدوار نگه داشته اما  با کمی بازگشت به عقب حسرت‌ها و افسوس‌هایی در دل آنها ایجاد خواهد کرد با این مضمون که چطور تصمیم گیران باشگاه محبوب‌شان در شروع فصل سراغ چنین مهره‌های توانمند و تاثیرگذاری نرفتند و با آن شکل دردناک از لیگ قهرمانان آسیا حذف شدند.